به ادامه مطلب برید تاریخچه حجاب در ایران رو ببینید

اونایی که دیر ازدواج می کنند ببینن

کشف کور برخی از اتباع کویتی در اردوگاه اشرف پرده از ابعاد جدید نقش گروهک منافقین در جنگ 1990 خلیج فارس برداشت.به گزارش"جهان" به نقل از پرس تی وی ،مقامات پلیس دیاله عراق اعلام کرده اند گوری دسته جمعی در اردوگاه اشرف منافقین کشف کرده اند که در میان اجساد موجود بقایای برخی از اتباع کویتی که قربانی حمله سال 1990 رژیم بعث صدام به کشورشان شده بودند دیده می شود.

عبدل الحسین الشمری فرمانده محلی پلیس گفت: ما از وجود یک گورستان در اردوگاه اشرف مطلع بودیم ولی فکر می کردیم که این گورستان برای دفن اعضای این گروهک باشد.

در صورت تایید این خبر ابعاد بیشتری از جنایات این گروهک فاش خواهد شد بطوریکه در جریان این حمله صدام به کویت 3666 عراقی و 1000 کویتی کشته شدند.

گفته می شود تا به امروز مسئولان گروهک منافقین وجود این گورستان را بصورت به سری نگه داشته بودند و از ورود مقامات عراقی به آنجا خودداری می کرده اند.

گفتنی استد بعد از تصرف این اردوگاه توسط نیروهای عراقی مجوز ورود خبرنگاران و گزارش گر ها به این اردوگاه که بیش از دو دهه محل استقرار اعضای گروهک منافقین بوده است داده شده است.

طبقه بندی: عکس شیطان پرستان،  ، 

فیس بوک ، توییتر ، کلوب، اورکات ، یوتیوب و دیگر شبکه های اجتماعی که در ماه های پیش از انتخابات ایران، نقش مهمی در رونق بخشیدن به فضای رقابتهای انتخاباتی داشتند، عمدتا در آستانه انتخابات فیلتر شدند.

به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از خبرنیوز، شاید در بادی امر فیلتر شدن این سایتها صرفا به التهابات و آَشوب ها نسبت داده شود اما نباید فراموش کنیم که قبل از رخدادن این التهابات و حتی پیش از انتخابات، این سایتها فیلتر شدند. بعد از فروکش کردن التهابات نیز تنها نسخه ایرانی یک شبکه اجتماعی یعنی سایت کلوب بازگشایی شد. ممکن است برخی صرفا عوامل سیاسی را در فیلترینگ موثر بدانند اما نباید از تاثیر عوامل ساختاری گذشت.

سالها پیش مک لوهان در کتاب مشهورش با عنوان “رسانه پیام است” به نکته مهم اشاره کرد که رسانه ها صرفا ابزار انتقال داده ها نیستند و هر رسانه ای واجد تضمنات نهان و عیانی نیز هست، هرچند که این جمله مک لوهان در فضای تفسیری فردیدیون بسیار بد فهمیده شد و در فضایی شدیدا سیاست زده و در واکنشی کاملا انفعالی، رسانه ناقل ذاتی خصلتهای بد فرهنگی غرب معرفی شد، و باب تامل در باب فحوای اصلی مک لوهان بسته شد، امیدوارم که این نوشتار فتح بابی باشد.

انواع رسانه و نظام های سیاسی

رسانه ها و تکنولوژی های ارتباطی یک ابزار اطلاعاتی بی طرف یا صرف یک وسیله ارتباطی نیستند بلکه هر تکنولوژی ویژگی های خاصی را در بر دارد و جنبه های خاصی از واقعیت را برجسته می سازد. هر تکنولوژی گونه ای خاص از تعصب نسبت به فضا و زمان است. از آن رو که تکنولوژی ها اطلاعاتی که به انسانها می رسد را فیلتر می کنند، بر درک وتصور انسانها اثر گذارند. تکنولوژی مسلطی که یک فرهنگ از آن بهره می گیرد بر آنچه که مردم درک می کنند و بر محتوای ارتباطی آنان اثر گذار است. می توان استدلال کرد که رسانه های ارتباطی مشخص تمایل دارند سیستمهای سیاسی مشخصی را حمایت کرده و حتی رشد دهند. یک تکنولوژی رسانه ای خاص بر ساختار دانش و نحوه حکومت بر سیستم فرهنگی تاثیرگذار است. برخی فن آوری ها می توانند به مثابه یک نیروی اجتماعی که سازمان اجتماع و فعالیتهای آن را متاثر می سازد، عمل کنند. تکنولوژی ارتباطی مسلط عمیقا نه تنها سیستم سیاسی بلکه ثبات فرهنگی یک ملت را متاثر می سازد. فرهنگهای ناظر به تکنولوژی های خاص با برخی گونه های نظام های سیاسی سازگارترند.

رسانه ها به سه دسته اصلی رسانه های شفاهی، مکتوب و الکترونیکی تقسیم می شوند که هر رسانه ای فرهنگ خاص خود را پدید می آورد. به نظر می رسد که هویتهای مبتنی بر فرهنگ های مکتوب یا شفاهی،  تمدن را به صورت امری استمراری و در حال تداوم هویت یابی می کنند در حالی که فرهنگهای الکترونیک تمدن را با تغییر و پیشرفت هویت می بخشند و بیشتر با الگوهای رفتاری فردگرایانه، سازگار هستند.

فرهنگ های شفاهی که عمدتا بر خطابه و سخنرانی استوار هستند، معمولا با حکومت از سوی صاحبان تجربه و حکمت و شیوه های محافظه کارانه سازمان سیاسی سازگار است. سرشت یک فرهنگ شفاهی بر جمع و کلیت استوار است و تعاملهای اجتماعی آنی و ناظر به حفظ جامعه است. شبکه های تلویزیونی و رادیویی که در آنها تعامل با مخاطب اندک است را نیز باید در زمره فرهنگهای شفاهی قلمداد کرد. رسانه های شفاهی برای نظام های سیاسی که آرمان ارسطویی- افلاطونی تربیت شهروندان را دنبال می کنند رسانه های مطلوبی هستند.

فرهنگ های مکتوب فردگرایانه تر از فرهنگهای شفاهی هستند. خواندن، یک تجربه فردی است. در لحظه ای که فردی متنی را می خواند، او تنهاست و دانش نیز تاحدودی نتیجه یک تلاش و تجربه فردی است. فرهنگ های مکتوب مستعد پرورش روشنفکر هستند.

فرهنگ های الکترونیک اتفاقا از فردگرایی فاصله گرفته و تعامل مستمر با گروه هایی متشکل از دوستان یا همفکران را گسترش می دهد و با یک دموکراسی مشارکت گرایانه، رادیکالیسم و حتی آنارشیم سیاسی سازگار است. تمایزهای سنتی میان حوزه عمومی و حوزه خصوصی را از میان می برد و تغییرات اجتماعی و فردگرایی را تعمیق می بخشد و وابستگی به اقتدارهای سنتی را کاهش می دهد. (McMahan & Chesebro, 2003; 127-132) ویژگی هایی چون تعاملی بودن، همزمانی ارتباط، فراگیر بودن و متمرکز نبودن شبکه اینترنت را از رسانه های جمعی سنتی متمایز می سازد. برخی بر این باورند که اینترنت شاید عصر جدیدی از دموکراسی مشارکتی و شورایی را در مقام حوزه عمومی سیاسی پدید آورد. دموکراسی نوین مشارکتی صورتی از دموکراسی است که برخی آن را ارمانشهری خوانده و به آن آتن بدون بردگان لقب داده اند. دولتشهر آتنی به شکل یک جماعت مجازی در اینترنت ظاهر می شود. این شبکه نقش آگورای اتنی (محل گردهآیی اتنیان برای تصمیمات جمعی) را به عهده می گیرد که در درون آن شهروندان آزاد به مباحثه درباره امور عمومی جامعه می پردازند (میناوند، ۱۳۸۵: ۱۲۸)

شبکه های اجتماعی تنوع آفرینند نه غربی ساز

تاکنون عادت کرده ایم عرصه سیاست را به عرصه های جغرافیایی تقسیم کنیم، اما شبکه های اجتماعی جامعه را به پاره هایی همپیوند و پراکنده تقسیم می کنند. شبکه های اجتماعی الکترونیک خواسته یا ناخواسته سیاست را به سمت یک دموکراسی مشارکتی سوق خواهند داد. پیشترها تصور می شد که دموکراسی فرآیندی است لزوما غربی ساز اما امروزه این باور سست شده است. دموکراسی مشارکتی نوین مبتنی بر رسانه های الکترونیک، به تمامی اقلیتهایی که تاکنون به دلیل عدم دسترسی به رسانه ها، محو شده بودند، امکان سخن گفته و شنیده شدن خواهد داد و فرآیندی است پراکنده ساز و تنوع آفرین که به تمامی سلایق و گروه های موجود در جامعه امکان حضور و بروز و فعالیت می دهد. از همین رو برای تمام کشورهای دنیا، همزمان عرصه هایی از تهدید و  فرصت پدید آورده است.

ممکن است گفته شود نباید در باب نفوذ اینترنت اغراق کرد، پاسخ آن است که به نظر می رسد شبکه های ماهواره ای بر خلاف تلویزیون، کارکردی مشابه اینترنت یافته اند بواسطه کثرت، کاهش هزینه های تولید، و سهولت پخش برنامه ها، هرگروه قومی، دینی، سیاسی، فکری می تواند سخن را فارغ از کنترلهای مرسوم کنونی به گوشها برساند.

نکته مهم آن است که گسترش رسانه های الکترونیک لزوما و تنها به معنای رواج فرهنگ غربی نیست، اگرچه این هم هست. نباید از فعالیت گروه های اسلامگرا در شبکه اینترنت غافل شد و این شبکه را صرفا شبکه ای برای رواج اندیشه های غربی دانست؛ آنچه که بعضا در میان گروه های اسلامی با عنوان جهاد دیجیتال از ان یاد می شود. از این رو رسانه های الکترونیک می توانند فرصتی را فراروی دولتهای اسلامگرا همچون دولت ایران قرار دهند و دقیقا همین فرصت ماست که به تهدیدی برای کشورهای غربی تبدیل شده است. فراموش نکنیم رشد گروه های فعال اسلامگرا و نیز گروه های مخالف اسراییل در شبکه های اجتماعی غربی، به معضلی برای آنها تبدیل شده است.

تنوع آفرینی شبکه های اجتماعی مستلزم رواج نوعی مدارا نسبت به باورها و عقاید دیگران نیز هست، به همان میزانی که این شبکه می تواند گروه هایی اسلامی را در درون خود گسترش دهد، می تواند شبکه های ارتباطی میان دیگر سلیقه های جامعه که بعضا می تواند غیر اسلامی باشد را نیز گسترش دهد.

وضعیت ایران

مسئولین فرهنگی ما هنوز نگاهی سنتی به حوزه رسانه ها دارند و هنوز تصور می کنند که از طریق رسانه های شفاهی می توانند فرهنگ جامعه را از بالا شکل دهند، نگاه آنها به حوزه رسانه های الکترونیک نگاهی سلبی و مبتنی بر فیلترینگ و حفظ سرعت پایین اینترنت است. اگر بپذیریم در آینده نه چندان دور وضعیت شبکه های اجتماعی و اینترنت مانند سرنوشت ویدئو و ماهواره خواهد بود، بهتر است از هم اکنون دست کم به سمت وسوی توسعه شبکه های اجتماعی وطنی گام برداریم و مطالعات دقیقتر و بیشتری را بر روی تضمنات نهان و عیان شبکه های اجتماعی بر ساخت قدرت و سیاست داشته باشیم.

با توجه به آنکه جامعه ایرانی، جامعه ای مذهبی است، شبکه های اجتماعی می تواند مذهب را در این جامعه تعمیق بخشد، اما این مذهب با مذهبی که از سوی رسانه های شفاهی انتقال می یابد متفاوت خواهد بود. در رسانه های شفاهی، خطیب بعد از سالها تحصیل و تهذیب، اجازه حضور در پشت تریبونهای سخنرانی را خواهد یافت و اسلامی که عرضه می کند، اسلامی است محققانه و مستند به منابع دینی؛ اما مذهب عرضه شده در شبکه های اجتماعی، مذهبی پالایش شده نیست، از گرایشهای افراطی عمرکشان گرفته تا گرایشهای رقیق لیبرال در فضایی مبتنی بر گفتگو و البته هزارپاره به یارگیری خواهند پرداخت. مضافا بر اینکه گروه های سنی، زرتشتی، آشوری و… نیز با فراغ بال بیشتری به یارگیری خواهند پرداخت. دلالتهای قومیتی شبکه های اجتماعی در جامعه چندقومی ایران نیز نیازمند بررسی مجزا و دقیقی است.

خطاب این نوشتار به مسئولین فرهنگی کشور است که اکنون ساده ترین کار یعنی فیلترینگ این سایتها را انتخاب کرده اند، در گام نخست نیازمند آن هستیم که ماهیت و سرشت رسانه های نوین با انصاف و بدون پیشداوری هایی که مبتنی بر نگاه بدبینانه به رسانه است، مورد بررسی قرار گیرد و سپس تمهیدهای ممکن برای کاهش آسیبها در نظر گرفته شود.

از آنجایی که بنیان شبکه های اجتماعی بر نظارت عمومی مردمی است نه نظارت دولتی، نظارت دولتی بر شبکه های اجتماعی ره به جایی نمی برد، شاید بهترین کار برای فعالان و مسئولان فرهنگی کشور، تقویت و ساماندهی هسته های فرهنگیِ مذهبی مبتنی بر نگاه مستند به اسلام در محیط شبکه های اجتماعی برای بیشینه کردن پتانسیل یارگیری در این فضاست. اما نباید فراموش کرد این غایت که بتوان تمام یا حتی اکثر جامعه را بر اساس آموزه هایی که ما بدان باور داریم، تربیت کنیم، دیگر رنگ باخته است، سمت و سوی حرکت در بهترین حالت بیشینه کردن یادگیری است نه تمامیت طلبی آن

امروزه فعالیت دیپلماتیک هنرپیشه‌های هالیوود به امری متداول تحت عنوان «دیپلماسی هالیوودی» تبدیل شده و این سوال مطرح می‌شود که این بازیگران که هرکدام از آنها رابطه بسیار نزدیکی با دولت آمریکا دارند، در کشورهایی که به نوعی مردمانشان طعم تلخ دشمنی آمریکا را کشیده‌اند، چه می‌کنند؟

فعالیت دیپلماتیک هنرپیشه‌های هالیوود

 جنگ نرم و عملیات روانی به نقل از تازه؛ سالیان سال سفر چهره‌های شناخته شده هالیوود به کشورهایی که به نوعی با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم می‌کنند، سوژه رسانه‌ها بوده، آنچنانکه امروز دیگر این مسئله به امری متداول تحت عنوان «دیپلماسی هالیوودی» تبدیل شده است.

«آنجلینا جولی» نگران کودکان و زنان بیگناه و قربانی در جنگ، به عراق و افغانستان می‌رود، «جورج کلونی» نگران ناآرامی‌های سودان، در این کشور کمپین به راه می‌اندازد و ماهواره هوا می‌کند و «لئونادرو دی‌کاپریو» نگران‌تر از همه با دغدغه‌های محیط زیستی به روسیه می‌رود و با «ولادمیر پوتین» دیدار می‌کند.

حال این سوال مطرح می‌شود که این بازیگران که هرکدام از آنها رابطه بسیار نزدیکی با دولت آمریکا دارند، در کشورهایی که به نوعی مردمانشان طعم تلخ دشمنی آمریکا را کشیده‌اند، چه می‌کنند؟

«ویلیام اس کوهن»، وزیر دفاع سابق آمریکا در یکی از مصاحبه‌های خود می‌گوید: به دست‌ آوردن قلب‌ و روح مردم، پس از بمب و گلوله به ندرت اتفاق می‌افتد ولی آنهایی که طریق جادوی فیلم و فن‌آوری چند رسانه‌ای ما را به چنین هدفی می‌رسانند، همان‌هایی هستند که صاحب قدرتی ورای هر ارتشی هستند و این واقعیتی غیرقابل انکار است.

کتاب «چهره‌های شاخص آمریکا پس از عراق: رقابتی برای به دست آوردن قلب‌ها و روح‌ها در عصر رسانه‌‌های جهانی»

«ناتان گاردلز» و «مایک مداوی»، نویسندگان آمریکایی، در کتاب مشترک خود تحت عنوان «چهره‌های شاخص آمریکا پس از عراق: رقابتی برای به دست آوردن قلب‌ها و روح‌ها در عصر رسانه‌‌های جهانی» که ۲۱ آوریل ۲۰۰۹ منتشر شد، می‌نویسند: برخوردی نزدیک با دنیای سیاست و سرگرمی و کسب تجربه‌های فراوان بیانگر این مطلب است، رسانه‌ها و بالاخص هالیوود نقش بسزایی در حمایت از سیاست‌های خارجی آمریکا دارند.

به نظر می‌رسد که انتخاب مشاهیر هالیوود به عنوان سفیر صلح آمریکا در کشورهای مختلف جهان به دو دلیل عمل زیرکانه‌ای است:

اولا: اینان شخصیت‌های محبوب و شناخته‌شده‌ای هستند، آنچنانکه «هوگو چاوز» منتفر از سیاستمداران آمریکایی، خود بارها عنوان کرده که حاضر نیست با هیچ سیاستمداری از ایالات متحده آمریکا ملاقات کند ولی با خشنودی حاضر است که با «شان پن» ساعت‌ها به گفتگو بنشیند.

ثانیا: بازیگران هالیوودی، به خاطر حرفه‌ای که دارند، می‌توانند نقششان را هرچه باور پذیر‌تر در کشورهای مورد نظر اجرا کنند، آنچنانکه «جورج کلونی»، شخصی که به اعتراف خودش معتاد به مصرف کوکائین است و به دلیل مشکلات روحی و روانی، شب‌ها، خواب راحتی ندارد، در نقش یک منجی وارد کشور سودان می‌شود و برای کشته‌شدگان دارفو دل می‌سوزاند، سرزمینی که آمریکا تمام تلاشش را برای تجزیه آن به کار بست.

و اما دولت آمریکا نیز در این میان بیکار ننشسته و تمام جزئیات مربوط به سفر این شخصیت‌ها را، در کمترین زمان ممکن در قالب عکس، خبر و فیلم در سطح جهان منتشر می‌کند و گاه در مراسم‌های مختلف تحت عنوان چهره‌های بشر دوست، از این افراد تقدیر می‌نماید.

«جورج کلونی»، بازیگر هالیوودی که به خاطر چهره جذابش تاکنون دو بار توسط مجله «پیپل» به عنوان یکی از سه مرد خوش‌تیپ اول جهان برگزیده شده، یکی از سیاسی‌ترین هالیوودی‌های آمریکاست که نه تنها تاکنون میلیون‌ها دلار به ستاد‌های انتخاباتی «باراک اوباما» کمک کرده، بلکه خود نیز یکی از گزینه‌های احتمالی آینده آمریکا برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور است.

«کلونی» در عرصه آگهی‌های تبلیغاتی نیز چهره‌ شناخته شده‌ای است که آمارها نشان می‌دهد که حضور او در آگهی کمپانی‌های «فیات»، «نسپرسو»، «پلیس» و … به فروش این کمپانی‌ها کمک شایانی کرده است.

شاید این چهره‌ جذاب، به شدت سیاسی و پذیرفته شده در اذهان عمومی جهان، یکی از بهترین گزینه‌های انتخابی آمریکا برای حضور در کشورهایی باشد که یا دولت آمریکا در آن کشورها به شدت منفور است و یا آمریکا در آینده‌ای نزدیک برنامه حضور در آنجا را دارد!

«کلونی» که از ۱۸ ژانویه ۲۰۰۸ به عنوان سفیر صلح آمریکا انتخاب شده است، تاکنون به کشورهای بسیاری سفر کرده ولی حضور او در کشور سودان، به اسم حل بحران این کشور، پررنگ‌تر از دیگر کشورها بوده است، جایی که او درباره آن فیلم مستند می‌سازد، کمپین تبلیغاتی به راه می‌اندازد و چند هنرمند سودانی دیگر را با خود همراه می‌کند و آشکار و پنهان به تبلیغ آن‌چیزی می‌پردازد که آمریکا خواستار آن است: «تجزیه کشور اسلامی سودان»

«شان پن»، بازیگر هالیوودی است که در هر جایی که خبری باشد، او نیز در آنجاست. او یکی از پرکارترین‌ و سیاسی‌ترین بازیگران هالیوودی است. او کسی است که پیش از انتخابات نهم ریاست جمهوری ایران، به عنوان روزنامه‌نگار وارد ایران شد و پس از گذشت و گذار در نقاط مختلف تهران و ملاقات با برخی از شخصیت‌های سیاسی به آمریکا بازگشت و گزارش کامل سفرش به ایران را در روزنامه سانفرانسیسکو کرونیکل، منتشر کرد.

«شان پن» همان کسی که در جریان انقلاب مردمی مصر، در میدان التحریر حضور یافت و در کنار آنها به تظاهرات پرداخت.

«پن» در دوران اشغال عراق به دست نیروهای آمریکایی نیز در این کشور حضور می‌یابد و در عکس‌های تبلیغاتی خود ، تلاش می‌کند تا خود را هم‌نوا و هم‌صدا با مردم این کشور نشان دهد.

این بازیگر هالیوودی در جریان زلزله هائیتی نیز به همراه عده‌ زیادی از اهالی رسانه، به کمک مردم این کشور می‌شتابد، در حالیکه کمک‌های انسانی او لحظه به لحظه توسط رسانه‌های‌ آمریکایی ضبط و پخش می‌شوند و جالبتر آنکه کشور هائیتی، تنها یک روز پس از زلزله این کشور به اشغال نیروهای اشغال‌گر آمریکایی در می‌آید.

آنجلینا جولی و براد پیت:

این زن و شوهر هالیوودی که هر کدام جداگانه بارها به عنوان جذاب‌ترین مرد و زن جهان انتخاب شده‌اند، یکی از رسانه‌ای‌ترین زوج‌های هنری جهان هستند که طی سال‌های اخیر با فرزند خواندگی چهار دختر و پسر غیرآمریکایی بر محبوبیت خود در افکار عمومی جهان افزوده‌اند.

این دو در برخی از سفرها در کنار هم و در برخی سفرها نیز تنها هستند ولی در کل جولی در این زمینه گوی سبقت را از همسر خود «پیت» ربوده است.

این هنرپیشه زن آمریکایی که در انتخاب فرزند خوانده‌هایش اول از همه به سراغ ویتنام رفته است، در سفرهای خود نیز گزیده عمل می‌کند، او به کشورهایی چون عراق، پاکستان ، افغانستان و … می‌رود که امروزه آمریکایی‌ها به خاطر جنایت‌هایی که در این کشورها مرتکب شده‌اند، منفورترین چهره‌ را دارند.

«جولی» که از سال ۲۰۰۱ سفیر صلح سازمان ملل بوده، در سفرهایش به کشورهای اسلامی با پوشش اسلامی حضور می‌یابد و گاهی اوقات عکس‌های تاثیرگذاری که در این سفرها از او انداخته می‌شود، زودتر از خبر سفرش در رسانه‌ها منتشر می‌شود.

«آنجلینا جولی» و «براد پیت»، از طرفداران «باراک اوباما» در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا هستند که تاکنون میلیون‌ها دلار وجه نقد به ستاد انتخاباتی او کمک کرده‌اند.

«مت دمون» و «لئونادرو دی‌کاپریو» :

«مت دمون» یکی از مشهورترین بازیگران هالیوود در سطح بین‌الملل و یکی از خوشتیپ‌ترین مردان زمان خود از دیدگاه مجله «پیپل» است که تاثیر حضور او در تبلیغات، نشان دهنده میزان تاثیر گذاری او در افکار عمومی است.

او که فعالیتش کمی کمرنگ‌تر از دیگر همکاران خود چون «شان پن»، «جورج کلونی» و «آقا و خانم پیت» است، علاوه بر فعالیت در زمینه جلوگیری از بحران دارفو و کمک به سیل زدگان هائیتی در چند انجمن و سازمان فعال در زمینه مبارزه با فقر آب و غذای آفریقا نیز عضو است.

«لئونادرو دی‌کاپریو» عمده‌ فعالیتش را به بحث سلامت محیط‌ زیست جهان اختصاص داده است، در حالی در راستای حفاظت از محیط زیست جهان، در کنفرانس‌های مختلف در سراسر جهان شرکت می‌کند و برای ملاقات با «ولدمیر پوتین» تا قلب روسیه سفر می‌کند که گویا فراموش کرده که آمریکا خود یکی از اولین کشورهای آلاینده جهان است.

«دان چیدل»، «مدونا»، «کوین اسپیسی»، «ریکی مارتین» «دایانا راس»، «اما ترومن»، «استیون اسپیلبرگ» و…

«دان چیدل» هم‌نوا با همکاران خود در بحران «دارفور»، در سال ۲۰۰۷ کتابی تحت عنوان «ماموریت پایان نسل کشی در دارفو و دیگر جاها» می‌نویسد و سه سال بعد در سال ۲۰۱۰ نیز در کتاب دیگری تحت عنوان «مبارزه برای پایان دادن به بدترین جنایت حقوق بشر»، در ادامه جلد اول آن می‌نویسد.

مدونا

بقیه شخصیت‌های هالیوود نیز در عرصه‌های مختلف از سفر به اقصی‌ نقاط جهان، کمک به قربانیان سونامی، برگزاری کنفرانس و کنسرت در نقاط مختلف جهان، کمک به کودکان بی‌سرپرست، در کنار تبلیغات گسترده رسانه‌ها، قدم در راهی می‌گذارند که خواسته رهبران سیاسی آمریکاست.

شما خودتان قضاوت کنید که اینها چه برنامه های هستند که صدا و سیما پخش می کند (جنگ نرم )

با سلام و خسته  نباشید به همسنگران عزیزم و بیننده گان این وبلاگ :

ببخشید امروز می خواهم یک حقیقتی را باز گو کنم و اون هم اینکه ،آقا من صبح نیمه شعبان از خواب بیدار شدم خوب ، بعد از اینکه با خانواده ام صبحانه را میل کردیم ،تلویزیون را باز کردم آقا ما زدیم به شبکه یک دیدم که آقای مدرس برنامه مجری شبکه یک دارد صحبت می کندو چند بیتی هم شعر می گویید ، زدم به شبکه دو خوب باید بگم دیدم که آقای قنات مجری شبکه دو و برنامه جمعه به جمعه دارد برنامه اجرا می کند برنامه هایش هی بد نبود کمی به آن شبکه نگاه کردیم ولی دیدم که به گروه سنی ام نمی خورد ،زدم به شبکه سه دیدم که فیلم تلویزیونی قاتلین پیر مرد را نشان می دهد  کمی هم به آن نگاه کردیم اما فیلم خوبی نبود زدم به شبکه چهار شبکه چهار هم همینطور زدم به شبکه تبریز همینطور و وووووووو.......

شما را بخدا قسم آخه تا کی صدا و سیمای ما برنامه های شاد  اسلامی را در صدا و سیما پخش خواهند کرد خوب امروز میلاد با سعادت امام زمانو نیمه شعبان است اگر امروز هم برنامه های شاد اسلامی و زیبا پخش نکند پس کی پخش خواهند کرد نمی گو ییم که صدا و سیما کم تلاش می کند  بلکه می گوییم بسیار زحمت کش نیز هستند اما آخه اگر نیمه شعبان را برنامه های جالب بگذارند زیباتر هم  میشود ،

من در حین حال کانال تلویزیون را به اورومیه زدم و آن کانال از مردم با فهیم و مهمان دوست کردی ها برنامه ظبط کرده بود و بسیار هم شاد  اسلامی بود  .

 من همه این پست ها رو نذاشتم که بخونیم... برین جمله ی پایینی بخونیین>>

در تعجبم با این که می دانم در گناه غوطه ورم ولی باز هم ...

تا حالا برا خیلی هامو شده بریم مسجد یا روضه ای برامون روضه بخونن از عذاب ها برامون بگن .با خودمون بگیم دیگه گناه نکنیم. مگه گناه کردن سخته دیگه من نباید گناه کنم ولی آیا ...

اگر پيام خدا را خوب دريافت نکرديد،

به “فرستنده ها” دست نزنيد، “گيرنده ها” را تنظيم کنيد .

کاش گناه نکنیم تا بیاید...کاش

صدیقه کاوه ـ مشاور رییس بنیاد شهید ـ با اشاره به تاثیرگذاری فیلم «شور شیرین»، تصریح کرد: من این فیلم را به اتفاق مخاطبان دیدم و خوشبختانه تصاویر ارایه شده با نسل جوان ارتباط خوبی برقرار کرد.

به گزارش گروه دريافت خبر ايسنا، خواهر شهید کاوه تصریح کرد: برادرم شهید کاوه حدود 8 سال در عملیات‌های مختلف دوران دفاع مقدس حضور داشت و به یقین نمی‌توان در یک فیلم سینمایی حتی قطره‌ای از دریای بیکران ایثارگری های ایشان را نمایش داد. اما این فیلم در نمایش بخشی از شخصیت ایشان در یکی از عملیات‌های دوران دفاع مقدس موفق عمل کرده است.

وی با اشاره به اینکه در شرایط حاضر دشمن از طریق جنگ نرم قصد دارد فرهنگ خود را بر ما غالب کند، افزود: در چنین شرایطی وظیفه ماست که به شهید کاوه و دیگر شهدای دوران دفاع مقدس بپردازیم تا جامعه را با ارزش‌ها و ایثارگری‌های آن‌ها آشنا کنیم. سینما یکی از حوزه‌هایی است که در این بخش می‌تواند موثر عمل کند.

صديقه كاوه همچنين گفت: بايد از بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی تشکر کنم که گامی در این راستا برداشتند و امیدوارم تولید اینگونه فیلم‌ها ادامه یابد.

خواهر شهید کاوه با اشاره به حمیدرضا عمارلو بازیگری که نقش این شهید را ایفا می‌کند، خاطرنشان کرد: در مجموع این بازیگر توانست تا حدودی خصوصیات چهره، رفتاری و اخلاقی برادرم را بر پرده سینما به نمایش بگذارد و فیلم «شور شیرین» که من از اولین مراحل تولید آن در جریان شکل گیری پروژه بودم اثری قابل قبول و تاثیرگذار است.

امام زمانت را می شناسی؟؟

خدا.....

سلام خدمت همه ی شما دوستان عزیزم

امروز به این فکر افتادم که یه پست بزنم متفاوت با پست های قبلی

تا الان مطالب روز دنیا واسلام رو میزدم رو وبلاگ در این پست میخوام که در مورد یه مسئله عرفانی وخدا شناسی با هاتون صحبتی داشته باشیم و البته نظر خواهی

دوستان همه ی ما یه روزی به خدا میرسیم

یکی روزی که میمیره به خدا میرسه یکی وقتی 40 سالش میشه به خدا میرسه ویکی هم وقتی که 20 سالش میشه به خدا میرسه

راه های زیادی برای رسیدن به خدا وجود داره یکی با معین یکی با هیچکس یکی با عبدالباسط ویکی هم با نماز شب به خدا میرسه

همه ی اینها به خدا میرسن اما راه هاشون متفاوت

در هر صورت سعی خودتون رو بکنید که هر چی زودتر به خدا برسید

واما سوال من از شما اینه :به خدا رسیدن مهم تره یا وسیله ای که با اون قراره به خدا برسی؟

(لطفا حتما نظرتون رو اعلام کنید)

ویادتون نره که خدا دست نیافتنی نیست

خدا در همین نزدیکی هاست.....

 التماس دعا

متاسفم....